Italië staat bekend als de bakermat van de ijsbereiding. Hoe komt dat eigenlijk?

Als wij het Italiaanse ijs zoals wij het nu kennen, gewoon ijs noemen dan zal de gemiddelde Italiaan direct in zijn/haar eer aangetast zijn. In Italië kennen ze geen ijs maar Gelato!! Buiten het feit dat dit al erg feestelijk klinkt is het ook een ander product zoals wij het schepijs in onze “Nederlandse” ijssalons kennen.

Het woord Gelato betekend letterlijk bevroren en hier ligt ook de link met het oorspronkelijke ijsrecept wat volgens de verhalen door ontdekkingsreiziger Marco Polo mee naar Italië is genomen. In de 13e eeuw vertrok hij naar China en kwam daar in aanraking met een mengsel van ijs en siroop. Chinezen waren erachter gekomen dat het vriespunt daalde als zout en water met elkaar werden gemengd. In een pot, die in het ijs met zout stond, werd fruitsap of honing met sneeuw gedaan. Dit bevroor en de eerste sorbet was geboren!

Italiaans ijsgevoel

Nog steeds is het Italiaanse ijs in het algemeen een stuk zoeter dan het ijs wat wij Nederlanders maken. Daardoor is het vaak ook zachter en zie je dat het ijs “gespateld” wordt i.p.v. dat er een bolletje wordt geschept. 

Veel van de grondstoffen die in de ijskeuken worden gebruikt maar ook de machines komen nog steeds uit Italië. Zij hebben de perfecte machines, ingrediënten maar als meest belangrijke ook het gevoel in al die jaren ontwikkeld om een heerlijk ijsje te maken.

Jaarlijks vinden in Italië ook de meest toonaangevende ijsbeurzen plaats zoals Sigep en de “Mostra Internazionale del Gelato Artigianale” in Longarone. Alleen voor zo’n naam zou je deze laatste beurs als ijsliefhebber een keer willen bezoeken!